0495 19 53 10
”Sjanse is een karre waar je moet aan duwen”
Niek en Ilse baten sinds 2008 het Hooge Crater Museum in Ieper uit. Ze brachten er een themacafé in onder en bieden op het domein ook twee vakantiewoningen aan. Ze hebben twee vaste medewerkers in dienst en werken daarnaast met acht jobstudenten en één flexibele werkkracht.
Alles wat we hadden opgebouwd, van de kaart geveegd
“Nog voor de aankondiging van de strenge corona-maatregelen annuleerden al enkele groepen en scholen uit de UK hun bezoek aan het museum. Daarna begonnen de annulaties van Belgische scholen binnen te komen. Mensen die een verblijf in een van de vakantiewoningen hadden geboekt, informeerden of ze hun reservatie konden annuleren. Ik kreeg wat schrik, maar maakte me nog geen te grote zorgen. We hadden tenslotte ons themacafé nog. Tot op donderdagavond 12 maart het bericht kwam dat we de volgende dag moesten sluiten. Een irreëel gevoel. Als ondernemer kies je ervoor om je eigen baas te zijn. En dan is er opeens iemand die in jouw plaats beslist dat je moet stoppen. Hier had ik niet voor gekozen. Ik ben een eeuwige optimist en zie in alles en iedereen altijd het goede. Maar toen had mijn glimlach het toch even moeilijk. Plots werd alles wat we in tien jaar hadden opgebouwd, van de kaart geveegd. Toen we de zaak in 2008 overnamen, was het bezoekersaantal veel lager. Jarenlang deden we talloze investeringen, om tot de bloeiende zaak te komen die we vandaag hebben. En van de ene op de andere dag leek het allemaal voorbij.”
Frustratie maakt plaats voor goesting
“In de eerste plaats bekeken we wat we konden doen om kosten te besparen: de koelcellen uitschakelen, elektriciteitsvoorschotten verlagen … Onze twee vaste medewerkers moesten we noodgedwongen op tijdelijke werkloosheid zetten. Het voelde erg surreëel aan, alsof we failliet waren. We hadden ons de start van het seizoen, na een hele winter voorbereiden, helemaal anders voorgesteld.
Daarna begonnen de e-mails met annulaties van scholen en touroperators massaal binnen te komen. Maar liefst 348 groepen, die de komende maanden en tijdens de zomer naar hier zouden komen werden persoonlijk opgebeld. Ik vond het enorm belangrijk om dit te doen en niet zomaar een e-mail terug te sturen. We hebben een goed contact met onze klanten, velen komen jaar na jaar terug, en dat wilden we zo houden. We zijn een privaat museum. Als mensen bellen, hebben ze steeds mezelf of mijn vrouw aan de lijn. Klanten zijn bij ons geen nummer. Ik vond het belangrijk om de mensen te horen, om de kans te krijgen om de situatie uit te leggen en samen naar een oplossing te zoeken. De meesten reageerden dan ook erg positief en begripvol. Ook voor de vakantiewoningen was iedereen heel vriendelijk. We slaagden erin om alle verblijven naar een latere datum om te boeken.
Na de eerste week maakten de frustratie en het ongeloof plaats voor de goesting om ervoor te blijven gaan. We waren nog allemaal gezond en konden zelf zorgen voor onze kinderen, wat niet voor iedereen mogelijk is. Elke dag verloopt volgens een gestructureerd programma: in de voormiddag doen mijn vrouw en ik bureauwerk terwijl de kinderen hun schoolwerk doen. In de namiddag steken we met z’n vieren de handen uit de mouwen. Bij mooi weer werken we aan de infrastructuur van de loopgraven, de buitenkant van het museum of onze nieuwe fietsbergplaats. Bij slecht weer is er de inventarisatie van het museum of het onderhoud van de vakantiewoningen. Op sociale media posten we regelmatig foto’s van wat we doen. Zo zien de mensen dat we bezig blijven. In het begin had ik schrik om investeringen te doen. We hadden immers geen inkomsten. Maar al snel heb ik de knop omgedraaid: we zullen meer dan ooit klaar zijn om terug op te starten eenmaal het zover is. Ik doe het ook voor mijn twee vaste medewerkers, zodat ze na deze crisis hun job terug hebben. Ik wil hen niet verliezen. Willem Vermandere zei ooit: ‘Sjanse is een karre waar je moet aan duwen’. En hij heeft gelijk.”
Gezondheid is nu het belangrijkste
“Als ondernemer en sociaal beest vind ik de isolatie het moeilijkst. Ik mis de drive, het sociaal contact. Normaal gezien heerst hier een gezellige drukte, nu zien we niemand meer. We krijgen wel regelmatig mails en telefoontjes van klanten, om te weten hoe het met ons gaat. Ook via sociale media krijgen we heel wat reacties. En dat doet deugd. Van een Nederlandse klant ontvingen we bijvoorbeeld een fotopuzzel van ons beiden, met de boodschap ‘Nu hebben jullie tijd om wat te puzzelen’. We zitten blijkbaar toch in hun hart.
We hebben een gezonde onderneming. Enkele maanden kunnen we financieel overbruggen. Alleen weten we niet hoelang het zal duren. En die onzekerheid weegt soms zwaar. De impact zal het grootst zijn voor het museum. Het zal nog een hele tijd duren voor groepen uit het buitenland terug naar België zullen afzakken. De vakantiewoningen, daar willen we na de crisis dan weer volop op inzetten. Mensen gaan de eerstkomende maanden en jaren misschien eerder op reis in eigen land.